OYUNCULARIMIZ

  84 yaşında sahnede...

1940 Sivrihisar doğumluyum. Yedi kardeşin dördüncüsüyüm.  Kız meslek lisesinden mezun oldum. Yüksek okula gitmek istediğim zaman rahmetli eniştem babama "Kızı kötü mü yapacaksın?" dedi.  "Bu kadar okumak yeter!." dediler. Tahsil hayatım bittikten sonra, 5 yıl vekil öğretmenlik ve daha sonra da terzilik yaptım. Evlendim, 3 çocuğum oldu, çocuklarımı biçki nakış kursunda öğretmenlik yaparak yetiştirdim. Üçü de üniversite 

bitirdi, evlendiler, 6 tane torunum oldu. 

Eşimle birlikte emeklilik hayatımızı Ürkmez’de yaşamak için yerleştik, torunlar da büyüyünce sıkıldım, belediyenin Türk Sanat Müziği kursuna başladım. Vedat Hocam tiyatro kursu başlayacak dedi ve biz 5 arkadaş başladık. Canım hocam bizlerle çok uğraştı, uzun zaman bizleri eğitti. İlk oyunumuz “Masalcı Teyze” ile çok heyecanlandım, mutlu oldum, eşim ve çocuklarım da destekledi. İkinci oyunumuz da “Vah Kadınlar” oldu. Sonra hocamızın annesi anısına yazdığı, kadına yönelik şiddet, çocuk gelin gibi toplumsal sorunları anlatan "Kız Çocuğu" adlı oyun ile Yılın En Başarılı Tiyatrosu ödülünü aldık. Bu mutluluk anlatılmaz yaşamak lazım.

Arkasından gelen oyunların hepsi, birbirinden anlamlı ve güzel…

Avrupa turnesi, ODTÜ şenliği, festivaller, turnelerde gittiğimiz şehirlere gitmemize yardımcı olan Sayın Belediye Başkanımız Tunç Soyer ve eşi Neptün Soyer’e yardımları için minnettarız, 

sevgimiz sonsuzdur, sağ olsunlar. 

Ben şu an 84 yaşındayım ve Vedat Hocamın sayesinde tiyatrodayım, keşke sevgili hocama daha evvel rastlasaydım. Geç de olsa bu mutluluğu tatmak, bu sevdayı yaşamak çok güzel, Allah herkese nasip etsin. Sahnede de sanki kendi hayatımı yeniden yaşıyorum. Ailemi ikna edememiştim ama şimdi çocuklarım, torunlarım benimle gurur duyuyor. Tiyatroda ve sizlerle olmak yaşamların en güzeli, çok mutluyum. Vedat Hocam sizi çok seviyorum ve Aysel Hocamızla uzun yıllar mutlu bir ömür dilerim. 

Sonsuz sevgilerimle…

1946 Afyon Sandıklı doğumluyum, Ankara Hemşirelik Meslek Lisesi mezunuyum. İki oğlum var.

Emekli olduktan sonra İzmir Özdere’ye yerleştim ve burada tiyatroya adım attım. Özdere Tiyatro Topluluğu’na bir sene devam ettim ve

 pandemi döneminde ara verdiğim tiyatroya, 

2021 yılında Ürkmez Kadın Tiyatrosu ile geri döndüm. 

Tiyatroda olmak çok istediğim bir şeydi, bana çok olumlu katkıları oldu. Mutluluğum arttı, huzurluyum, ömrüm oldukça tiyatroda kalmak istiyorum

1951 Denizli Sarayköy doğumluyum, ilkokul mezunuyum. 17 yaşında görücü usulüyle evlendim. İki çocuğum, üç torunum var.

Eşim askerdi, emekli olunca Ürkmez’e taşındık. Burada ilk önce Türk Sanat Müziği korosuna katıldım, bir sene sonra tiyatro kursu açıldı ve tiyatroya başladım. 9 senedir Ürkmez Kadın Tiyatrosundayım, her oyunda rol aldım.

Tiyatro ile evdeki bütün sıkıntılarımı unutuyorum, 

gençleştiğimi hissediyorum, çok mutluyum.

1959 Elazığ doğumluyum. 9 yaşında babamı kaybettim, okula devam edemedim, beni halam ve eniştem büyüttü. Onlarla birlikte İzmir’e taşındık, tarım işçisi olarak çalıştım. 21 yaşında evlendim. 

Eşim emekli olunca Ürkmez’e taşındık.

Eşim vefat ettikten bir sene sonra, belediyede Türk Sanat Müziği Korosunun açıldığını öğrendim, kendimi oyalamak için katılmak amacıyla geldiğim Ürkmez Sanat Merkezinde Ürkmez Kadın Tiyatrosundaki arkadaşlarla tanıştım. Çocukluğumdan beri tiyatroya merakım vardı ve karar değiştirip tiyatro kursuna yazıldım. 

2020’den beri Ürkmez Kadın Tiyatrosunda rol alıyorum.

Tiyatroda yeni arkadaşlar edindim, içine kapanık bir yapıdaydım, 

açıldım, çok rahatladım, özgüven kazandım. 

Tiyatromuz sayesinde birçok yer gezdim, çok mutluyum.

1960 Bulgaristan Kırcaali doğumluyum. Bulgaristan’da İnşaat Teknikerliği okudum, 15 gün askere gittim. 20 yaşında evlendim. İki çocuk annesiyim. 1989’da Naim Süleymanoğlu sayesinde Türkiye’ye göç ettik.

Emeklilikten sonra Gümüldür’e yerleştik. Özdere’de koro ve tiyatro çalışmalarına katıldım. Ürkmez Kadın Tiyatrosunun “Ah Kadınlar Vah Kadınlar” oyununu seyrettim ve aralarına katılmaya karar verdim. 2015’ten beri Ürkmez Kadın Tiyatrosunda rol alıyorum.

Tiyatro sevgim, Bulgaristan’da ilkokulda yılsonu gösterileri ile başladı ve hala devam ediyor. Tiyatroda kendimi buluyorum, farklı bakış açılarını görüyorum, bence herkes tiyatroyu deneyimlemeli.

1961 İzmir Menemen doğumluyum, aslen Tunceliliyim. Ticaret lisesi mezunuyum, bir kızım, üç torunum var. İlk eşim bağlama çalıyordu, ben de Türk Halk Müziği Sanatçısı olarak yıllarca birlikte çalıştık. Eşimi trafik kazasında kaybettim. Babam ben üç aylıkken annemden ayrılmış, annemin vefatından sonra babamı buldum, altı yıl ona baktım 

ve onu da kaybedince çok yalnız kaldım. Tekrar evlenmeye karar verdim, 

ikinci eşim Ürkmez’de oturduğundan buraya taşındım.

Ürkmez’de belediyenin sanat merkezinde birçok etkinlikler olduğunu duydum. İlk önce koroya başladım, sonra tiyatrodaki arkadaşlarla tanışınca tiyatroya da yazıldım. Tiyatroya başlamak psikolojimi düzeltti, Vedat Hocamız bir doktor gibi, hepimize çok destek veriyor, sağlık sorunlarımı unutuyorum, tiyatroda kendimi çok iyi hissediyorum.

Başkanımız Tunç Bey ve Neptün Hanım da tiyatromuza çok destek oldular, Ürkmez’de bize tiyatro salonu yaptırdılar, çok teşekkür ederiz. Vedat Hocamızı ve arkadaşlarımı çok seviyorum, 

onlarsız bir yaşam düşünemiyorum.

  1962 Ağrı doğumluyum. Lise mezunuyum. 18 yaşında evlendim,

 iki kızım, üç torunum var.

Atatürkçü Düşünce Derneği, Tema, CHP Gençlik ve Kadın Kollarında aktif çalışmalarım oldu. İstanbul Beylikdüzü Belediyesinde çalıştım. 

Ürkmez’e tatile gelmiştim, beğendim ve yerleştim. Ürkmez sahilinde Ürkmez Kadın Tiyatrosu oyuncularıyla tanıştım ve tiyatro dersleriyle ilgili bilgi aldım, beni teşvik ederek aralarına aldılar.

 2021’den beri Ürkmez Kadın Tiyatrosunda rol alıyorum.

Toplumun kanayan yarası kadına yönelik şiddete karşı, kadına yönelik oyunlarla verilen mesajlar çok önemli. Çok mutluyum, tiyatroda çok şey öğrendim. Sahnede rolün içinde olmak, çok farklı bir duygu.

1965 Aydın Karacasu doğumluyum. İlkokul mezunuyum. 18 yaşında Sümerbank fabrikasına girdim ve 6 ay sonra evlendim. İki oğlum oldu, birini 9,5 yaşında kaybettim. Benim hayatta çok sınavlarım oldu 

ve ben onlarla baş etmeyi becerdim.

Emekli olunca tiyatrolara, sinemaya gitmeye başladım, kendim de tiyatronun içinde olmak istedim. İlk oyunumu yaşadığım yerde oynadım. Ürkmez Kadın Tiyatrosunda arkadaşlarımı seyretmeye gittim. Vedat Murat Güzel Hocamızın annesine yazdığı ve sonradan ödül aldığımız “Kız Çocuğu” oyununu seyrettim ve çok beğendim, ben de burada olmalıyım diye düşündüm ve 8 yıldır Ürkmez Kadın Tiyatrosundayım. Tiyatromuzla Münih’e turneye gittik, Avrupa’nın bir çok şehrini dolaştık. Kalbi de soyadı gibi Güzel olan Vedat Hocamızdan çok şey öğrendim ve her derste hala öğrenmeye devam ediyorum. Tiyatroda olduğum için çok mutluyum.

Biz tiyatroya başladığımızda Tunç Soyer Başkanımız Seferihisar'daydı, Ürkmez’de bizler için tiyatro salonu yaptırdı, sayesinde oyunlarımızı yeni tiyatromuzda sergiliyoruz. Tunç Soyer hep bizlerin yanında oldu, hala da olmaya devam ediyor. Biz büyük bir aileyiz. 

Sanata dokunan ellerde kir barınmaz.

1954 Kastamonu Küre doğumluyum. Taşköprü Öğretmen Okulu mezunuyum. 19 yıl köylerde öğretmenlik yaptım. 25 yaşında evlendim,

 iki kızım, iki torunum var.

Emeklilikten sonra Ürkmez’e taşındım. Tiyatro severim. Meslek icabı öğrencilerime okuma parçalarını tiyatral bir şekilde okutur, yılsonu müsamerelerini hazırlardım. Tiyatro izleyicisi olarak geldiğim oyun sonrası kendimi tiyatronun içinde buldum.

 2016’dan beri Ürkmez Kadın Tiyatrosunda rol alıyorum.

Annemi, kardeşimi kaybettim, beni tiyatro ayakta tuttu. Tiyatro sayesinde farklı kimliklere büründüm, erkek rolleri oynadım. 

Tiyatroda olmaktan çok mutluyum.

  1954 doğumluyum, iki kızım bir oğlum, beş tane torunum var. Ailem beni ilkokuldan sonra, Ankara'ya tiyatro eğitimi için konservatuara amcamın yanına göndermek istedi. Biz Çorum’da oturuyorduk, ben bu eğitimi çok istememe rağmen, ailemden ayrılmak istemediğim için gidemedim. 

Evlendim, çocuklarım, torunlarım oldu. Rahmetli eşimin tayini dolayısıyla, Özdere’ye geldik. Benim gibi tiyatro sevdalısı 10 kadın arkadaşımla tanıştım ve tiyatro grubu oluşturduk. Her birimizin, kendi yaşantımızdan da kesitler alarak, “Kadınlar” adlı oyunumuzu yazdık ve birçok yerde sergiledik. 

Sekiz yıl birliktelikten sonra, birçok arkadaşımız ayrıldı ve grup dağıldı. 

Daha sonra Ürkmez’de tiyatro eğitimi verildiğini duydum ve değerli eğitmenim Vedat Murat Güzel ile tanıştım ve eğitimim başlamış oldu. Rüyamda bile görsem inanamayacağım, Bedia Muvahhit tiyatro ödüllerinde Göksel Kortay’dan “Yılın En Başarılı Anadolu Tiyatrosu” ödülünü aldık. Sonrasında Avrupa turnesine 11 şehri otobüsle gezerek, en sonunda Almanya’da Kız Çocuğu oyunumuzu oynayarak döndük. Ulamış köy tiyatrosu da bizimle birlikte turneye katıldı. Rüya gibi bir turne oldu. Bu turnede değerli eğitmenim Vedat Murat Güzel, değerli başkanım Tunç Soyer’e sonsuz teşekkürler. 

Tiyatro bana kendimi çok iyi hissetmemi sağlıyor, hayat veriyor. Yaşasın Tiyatro, onu yaşayanlar ve yaşatanlar diyorum.

    1943 Denizli doğumluyum. Kız Teknik Yüksek Öğretmen Okulunu bitirdim. Ankara Ünv. Eğitim Fak. Eğitim Psikolojisi master yaptım. 1982’de devlet tarafından çocuk beslenmesi üzerine ihtisas yapmak için 9 ay İtalya’ya gönderildim. Emekli olana kadar M.E. Bak. Kız Teknik Öğretmen, Çocuk Gelişimi Eğitimi program, yönetmelik hazırlama, kitap inceleme ve hazırlama konularında çalıştım. 1988’de emekli oldum ve Denizli’de 3-6 yaş çocuklar için gündüz bakım evi kurdum, burada çocuklara tiyatro ve bağlama eğitimleri aldırdık, her yıl iki tiyatro gösterisi ve konser verdik. Tiyatro ile ilk bağlantım böyle oldu. 

1999’da İzmir’e yerleştim. Kent Konseyi ve CHP mahalle meclislerinde aktif görevlerim oldu. Şiir yazıyorum, iki şiir kitabım, henüz bastırmadığım çocuk hikâyelerim var. İki oğlum var.

2022’de Ürkmez Kadın Tiyatrosuna başladım ve kendimi çok şanslı hissediyorum. İnsanların yeteneklerini ortaya çıkarmaya ihtiyacı var, tiyatro sayesinde farklı yeteneklerim ortaya çıkarıldı.

1965’de Sivas Divriği’de doğdum, liseyi bitirdikten sonra evlendim, uzun yıllar İstanbul'da yaşadım sonra İzmir'e taşındım.

2017’de komşumun desteğiyle biçki dikiş kursuna yazılmak için Ürkmez Gençlik ve Sanat Merkezine geldim, hiç aklımda yokken tiyatroya başladım. Pandemide bir taraftan da takı işlerine başladım, kum boncuk ile kolye, küpe, bileklik, halhal vb. yapıyorum.

Tiyatro ile çocuklarımdan aldığım mutluluğun dışında, başka bir mutluluk ve hayata bakış açısı olduğunu gördüm, yaşadım ve yaşıyorum.  Tiyatro ile kendime güvenmeyi, kendime değer vermeyi öğrendim. Bunun sonucunda, başka kadınlara da yardım edebilmek, kadının sesini tiyatro ile duyurmak daha bir anlam kazandı.

 Bunları bize sağlayan, en başından beri yanımızda olana Sevgili Başkanımız Tunç Soyer ve eşi Neptün Soyer Hanıma çok teşekkür ederim ve tabii ki öğretmenim Vedat Murat Güzel'e minnettarım.

 İyi ki İzmir, iyi ki bu güzel insanlarla yolum kesişmiş.

1972 Erzincan doğumluyum. Ortaokul okudum. 1991’de evlendim ve İzmir’e geldim. İki oğlum bir torunum var.

25 yıl eşimle esnaflık yaptık, ayrıca network sisteminde de çalıştım. 6 yıldır aktif dağcılık yapıyorum ve halk müziği ile de uğraşıyorum.

Ben 5 erkek kardeş ile büyüdüm, tiyatroda ilk rolüm erkek rolü oldu. İçimde var olan erkeksi yan ile tanıştım. Tiyatro ile günlük hayatta duruşum, diksiyonum, özgüvenim pekişti. Anılar rafına güzellikler ekliyorum ve torunlarıma güzel anılar bırakıyorum.

   1955 İzmir doğumluyum, lise mezunuyum, iki kızım, bir oğlum, dört torunum var. 1967 yılında İzmir Radyosu Çocuk Saati programında seslendirme yaptım. 1972 yılında kadromuza Tunç Soyer de katıldı, 

çocuk yaşımızda 3 sene birlikte çalışmış olduk. 

2015’te Ürkmez’e yerleştim ve tiyatro kursu olduğunu öğrendim, iyi bir izleyiciydim, hemen başvurdum. Tiyatro kursunda drama, forum tiyatro, pandomim, doğaçlama öğrendik. İlk başta şimdiki tiyatro salonumuz yoktu, 6 Mart 2017’de Vedat Hocamız sayesinde Ürkmez düğün salonunda ilk defa sahneye çıktım. Şimdiki tiyatro salonumuz sonradan 

Tunç ve Neptün Soyer tarafından yaptırılıp, Ürkmez’e hediye edildi. 

Tiyatro bana çok şey kattı, kendime güvenim arttı, çözüm üretmeyi öğrendim, bakış açım değişti. Tiyatro ile Avrupa Turnesine çıktık, ODTÜ Tiyatro Festivali ve daha birçok etkinliğe katıldık. 2019 Mayıs ayında Kız Çocuğu oyunu ile ödül aldık, duayen sanatçılarla birlikte olmak, onlardan ödül almak hayatım boyunca unutamayacağım çok güzel bir anı oldu. 

Sevgili Sanat Yönetmenimiz Vedat Murat Güzel bize balık yemeyi değil, balık tutmayı öğretti, kendisine çok teşekkür ederim. 

Sanata dokunan ellerde kir barınmaz.

Hayatımız bazen tekdüze giderken, tek pencereden bakıyorken hayata, karşımıza birileri çıkar ve bizim bugüne kadar varlığını bile bilmediğimiz tüm pencereleri açar. Değişen bakış açılarımızla çevremizdeki her şeyle herkesle ilgili farkındalığımız artar. Ürkmez Kadın Tiyatrosu benim için çok büyük bir sevgi ve farkındalık yumağı. Böyle tanımlıyorum ben BİZ 'i. 

Biz altı kadın oyuncu yaşadığımız küçük çevrede tiyatro kursu diye dâhil olduk bu oluşuma. O dönemde Seferihisar Belediye Başkanı olan Değerli Tunç Başkanımız, canımız Neptün Hanım ve kendi kısıtlı bölgemizde haftada bir gün toplanarak yaptığımız çalışmaların ,bugün bizler için bir yaşam biçimi haline gelmesinde büyük emek, özveri ve katkısı olan Kurucu Yönetmenimiz Vedat Murat Güzel… BİZ'i Ürkmez Kadın Tiyatrosu yapan, Ürkmez Kadın Tiyatrosunu BİZ yapan üç büyük değer…

Tabii ki normal tiyatro kursundan, büyük bir oluşuma dönüşürken, hepimizin aileleriyle ve yakın çevresiyle yaşadığı sıkıntılar da oldu. Kimimiz çocukları ve torunlarını ziyarete gitmek yerine dersleri daha çok tercih eder duruma geldi. Kimimiz doktor kontrolleri ve randevularını ders ve etkinlik saatlerine göre ayarladı. Kimimiz evine gelen misafirlere "tiyatrom var" diyerek ya başka bir zamana erteledi ya da misafiriyle geldi derse.

 Bu disiplin, özveri, birliktelik ve çok çalışma Ürkmez Kadın Tiyatrosuna anlamlı ve değerli bir ödül getirdi. Mayıs 2019’da Sahne Tozu Tiyatrosunda Değerli sanatçı Göksel Kortay ismimizi anons ederken, salonda kopan alkışlarla birlikte sahneye çıkışımız ve heyecandan tutamadığımız gözyaşlarımız… Yanımızda her zaman ve her yerde olduğu gibi en büyük destekçilerimiz Tunç Soyer, Neptün Soyer, Vedat Murat Güzel.

Lise yıllarında çok büyük bir heves ve istekle belki hayatımda yeri olur diye başladığım, her fırsatta atılım gösterdiğim tiyatro, yıllar sonra karşıma Ürkmez Kadın Tiyatrosu olarak çıktı.

Bir yerde sevgi, emek, farkındalık varsa bilin ki orda KADIN vardır.

Dünyayı kim mi kurtarır? KADINLAR 

1956 Denizli doğumluyum. 14 yaşında okuldan alınıp evlendirildim. 13 yıllık ev hanımlığından sonra ortaokul mezunu olarak Denizli Defterdarlığı’nda çalışmaya başladım. Sonradan dışarıdan ticaret lisesini ve 1995’te AÖF İşletme lisans bitirdim. İki oğlum, iki torunum var.

2009’da eşimi kaybettikten sonra, İzmir Seferihisar Mal Müdürlüğü’ne tayin istedim. Seferihisar Akut Gönüllüsü oldum. 

2015’te emeklilik sonrası Ürkmez Kadın Tiyatrosuna başladım, tiyatro yaşam biçimim oldu. Ödül aldığımız “Kız Çocuğu” oyununda 

kendi hikâyemi oynadım, sahnede kendimi buluyorum.

Ürkmez Kadın Tiyatrosunu ilk kez  2023 Ağustos ayında Seferihisar’da gerçekleştirilen Dionysos Şenliklerinde” Zeytine Sadakat” oyunu ile 

 izledim, oyuncu kadınlarımızın azmine, özgüvenine hayran kaldım. 

Daha sonra tesadüfen onlarla tanışma fırsatım oldu, yaparsın 

yapamam derken, kendimi içlerinde buldum. 

Henüz bir oyun tecrübem yok, tiyatro derslerine katılıyorum. İnsanı 

ve en başta kendini tanımanın yolu tiyatrodan geçiyor. Tiyatroda hem eğleniyor, günlük streslerimizden arınıyor, hocamızdan ve birbirimizden 

çok şey öğreniyoruz. Tiyatro farklı bakış açılarını ötekileştirmeden 

anlamamızı sağlıyor. Beni aralarına aldıkları için hocamıza ve 

tüm arkadaşlarıma teşekkür ediyorum.

 1951 İzmir doğumluyum. İlkokul mezunuyum, okumayı çok severdim, öğretmenim beni hemşirelik ebelik okulu sınavlarına sokmak istemişti. Sevinçle sınav kâğıtlarımı imzalaması için anneme götürdüm, ama annem kör cahil, “sen başımıza mebus mu olacan kız” diye kağıtları yırttı attı. 16 yaşında evlendirdiler, iki kızım, üç torunum, bir torun çocuğum var.

Ben okumayamadım ama kızlarımı okuttum, eşim rahmetli de destek oldu, iki kızım da üniversite mezunu. Eşim dile kolay 42 sene, benim hem eşim, hem arkadaşım, hem çocuğum gibiydi, birlikte büyüdük. Onu kaybedince boşluğa düştüm, psikoloğa devam etmeye başladım, psikolog bir şeylerle uğraşmamı söyleyince, Gençlik Merkezinde dikiş kurslarına yazıldım. 

Dikiş kursuna gidip gelirken tiyatro kursundaki arkadaşları görüyordum, oyunlarını seyrettim, sonra bir gün dayanamadım Vedat Hocanın karşısına çıktım ve “sana eleman lazım mı oyunlarda?” diye sordum, beni konuşturdu, hayat hikâyemi dinledi ve hemen git yazıl dedi. 

Tiyatroya başladım, bir gün psikoloğum “sen ne yapıyorsun bu aralar, sende değişiklik var” dedi. Tiyatroya başladığımı söyledim. Bana asla tiyatroyu bırakma, artık bana gelmene gerek yok, tiyatroya devam et” dedi. Tiyatro benim her şeyim oldu, Allah razı olsun Vedat Hocamız beni o gün tiyatroya aldı, yoksa hala psikologlarda olurdum. Tiyatro ile ruh sağlığım düzeldi, arkadaşlarımla Vedat Hocamız ile olmak bana çok iyi geliyor. Çok mutluyum, sağlığım elverdikçe koşa koşa tiyatroya gideceğim.

1955 Aydın doğumluyum. İki çocuk ve üç torunum var.

Çocukluğumda şehre cambazlar ve Nejat Uygur gelirdi, tiyatro ile böyle tanıştım. Çok iyi bir tiyatro seyircisiyim. Buraya gelince tiyatro ile ilgilenen arkadaşlarla tanıştım, A.D.D. adına tiyatro oyunlarında oynadım.  Sekiz yıl önce, bir profesyonel hoca ile çalışmanın benim için daha iyi olacağını düşünerek,  Ürkmez Kadın Tiyatrosuna başladım. Oyunlarımızın hepsinde rol aldım, festivallerde Frida karakterini canlandırıyorum. Sanatsız bir yaşam düşünemiyorum. 

“Sanatsız kalan bir milletin, hayat damarlarından biri kopmuş demektir” Mustafa Kemal ATATÜRK

1944 Ankara doğumluyum. Ankara Ünv. Sosyoloji Psikoloji Kürsüsü mezunuyum. İki oğlum, üç torunum var. Eşimle aynı sınıfta tanışıp evlendik. Uzun yıllar özel sektörde çalıştık, emekli olduk ve 

2017’de Ürkmez’e yerleştik. 

Ürkmez Gençlik Merkezindeki kursları öğrenince, aynı yıl tiyatroya da başladım. Kadın tiyatrosunun tek erkek oyuncusuyum.

Tiyatro benim gençlik aşkım, liseden sonra konservatuara gitmek istemiştim ama olmadı. Ürkmez Kadın Tiyatrosu ile tiyatroya başlama olanağı buldum, burada olmanın gurur ve kıvancını taşıyorum, 

çok memnunum.